NAZWA¶

file - określenie typu pliku

SKŁADNIA¶

file [ -bciknsvzL ] [ -f nazwapliku ] [ -m lista ] plik ...
plik -C [ -m plikmag ]

OPIS¶

Ta strona podręcznika opisuje wersję 3.37 polecenia file.

file sprawdza każdy ze swoich argumentów, próbując go sklasyfikować. Istnieją trzy zestawy testów, które są wykonywane w następującej kolejności: testy systemu plików, testy liczb magicznych, testy języka. Pierwszy zakończony powodzeniem test powoduje wypisanie typu pliku.

Wypisany typ będzie zwykle zawierał jedno ze słów text (plik zawiera tylko znaki drukowalne i kilka spośród znaków sterujących oraz prawdopodobnie można go bezpiecznie czytać na terminalu ASCII ), executable (wykonywalny -- plik zawiera wyniki kompilacji w formacie zrozumiałym dla jądra pewnego Uniksa lub innego systemu) lub data (dane) oznaczające cokolwiek innego (zwykle jest to binarny, niedrukowalny plik). Wyjątkami są ogólnie znane formaty plików (pliki core, archiwa tar), o których wiadomo, że zawierają dane binarne. Podczas modyfikacji pliku /usr/share/misc/magic lub też samego programu zachowaj te słowa kluczowe. Wielu polega na tym, że dla wszystkich czytelnych plików wypisywane jest słowo ,,text''. Nie należy więc robić tego, co zrobiono w Berkeley - zmieniono tam ,,shell commands text'' na ,,shell script''. Należy też zauważyć, że plik /usr/share/misc/magic jest tworzony mechanicznie z wielu małych plików z podkatalogu Magdir dystrybuowanych źródeł niniejszego programu.

Testy systemu plików są oparte o sprawdzanie wartości zwracanej przez funkcję systemową stat(2). Program sprawdza czy plik jest pusty oraz czy jest jakiegoś rodzaju plikiem specjalnym. Powinno się dać rozpoznać wszystkie rodzaje plików występujące w danym systemie (gniazda, dowiązania symboliczne, nazwane potoki (FIFO), itd.), o ile te rodzaje plików będą zdefiniowane w systemowym pliku nagłówkowym sys/stat.h.

Testy liczb magicznych służą do sprawdzania plików, które zawierają dane w określonym formacie. Kanonicznym tego przykładem jest wykonywalne binarium (skompilowany program) a.out, którego format jest zdefiniowany w a.out.h i prawdopodobnie w exec.h w standardowym katalogu plików nagłówkowych. Pliki te zawierają ,,liczby magiczne'' w określonym miejscu w pobliżu początku pliku. Liczby te informują uniksowy system operacyjny o tym, że plik jest wykonywalnym binarium oraz który z możliwych typów binariów reprezentuje. Koncepcja ,,liczb magicznych'' została jako rozszerzenie zastosowana również do plików z danymi. Można tak opisać każdy plik posiadający niezmienny identyfikator przy małym i określonym przesunięciu względem początku pliku. Informacje identyfikujące te pliki są odczytywane ze skompilowanego pliku liczb magicznych /usr/share/misc/magic.mgc lub z /usr/share/misc/magic, gdy skompilowany plik nie istnieje.

Jeśli plik nie pasuje do żadnego z wpisów w pliku liczb magicznych, dokonywane jest sprawdzenie czy jest to plik tekstowy. Rozpoznawane są zestawy znaków: ASCII, ISO-8859-x, 8-bitowe rozszerzenia ASCII niezgodne z ISO (używane w systemach Macintosh i IBM PC), Unicode w kodowaniu UTF-8, Unicode w kodowaniu UTF-16 oraz EBCDIC. Sprawdzane są zakresy i ciągi bajtów, które stanowią drukowalny tekst w każdym z tych zestawów znaków. Jeśli plik przejdzie któryś z tych testów, zgłaszany jest odpowiadający mu zestaw znaków. Pliki w ASCII, ISO-8859-x, UTF-8 oraz w rozszerzeniach ASCII są identyfikowane jako ,,text'', gdyż są one na ogół czytejne na dowolnym terminalu; pliki w UTF-16 i EBCDIC stanowią jedynie ,,character data'' (dane znakowe), gdyż jeśli zawierają one tekst, tekst ten wymaga przed przeczytaniem konwersji. Dodatkowo, file będzie próbował określić inne charakterystyki plików tekstowych. Jeśli wiersze są zakończone znakami CR, CRLF lub NEL, zamiast standardowego uniksowego LF, zostanie to zgłoszone. Zostaną również zidentyfikowane pliki zawierające wbudowane sekwencje unikowe lub wielokrotnego drukowania.

Po określeniu przez file zestawu znaków używanego w pliku tekstowym, spróbuje on odgadnąć w jakim języku plik został napisany. Testy językowe składają się z poszukiwań określonych łańcuchów znakowych (por. names.h), które mogą pojawić się gdziekolwiek w kilku pierwszych blokach pliku. Na przykład słowo kluczowe .br wskazuje, że plik jest najprawdopodobniek plikiem wejściowym dla programu troff(1) podobnie, jak struct wskazuje na program w C. Testy te są mniej godne zaufania niż poprzednie dwie grupy, więc są wykonywane na końcu. Testy językowe testują również niektóre pliki zbiorcze (jak archiwa tar(1)).

Plik, który nie może zostać określony jako jako zapisany w jednym z powyższych zestawów znaków, jest po prostu określany jako ,,data'' (dane).

OPCJE¶

-b

Nie podawanie nazw plików na początku wierszy wynikowych (tryb skrócony).

-c

Powoduje sprawdzanie wydruku przetworzonej postaci pliku magicznego. Jest to zwykle używane w połączeniu z aby odpluskwić plik liczb magicznych przed jego zainstalowaniem.

-C

Zapisuje plik wynikowy magic.mgc, który zawiera wstępnie przetworzoną wersję pliku.

-f nazwapliku

Odczytuje nazwy testowanych plików z nazwapliku (po jednym w wierszu) przed listą argumentów. Obecna musi być albo nazwapliku albo przynajmniej jeden argument będący nazwą pliku; aby testować standardowe wejście, należy użyć argumentu ,,-''jako nazwy pliku.

-i

Powoduje wypisywanie przez polecenie file łańcuchów stanowiących typy MIME, zamiast bardziej tradycyjnej postaci czytelnej dla człowieka. Zatem może ono raczej wypisać ,,text/plain; charset=us-ascii'' zamiast ,,ASCII text''. Aby ta opcja działała, file zmienia sposób w jaki obsługuje rozpoznane pliki (takie jak wiele typów plików tekstowych, katalogi itd.) oraz posługuje się alternatywnym plikiem ,,liczb magicznych''. (Zobacz sekcję ,,PLIKI'', poniżej.)

-k

Nie zatrzymuje się po znalezieniu pierwszego dopasowania, kontynuuje testowanie.

-m lista

Podaje alternatywną listę plików z liczbami magicznymi. Może to być pojedynczy plik lub rozdzielona dwukropkami lista plików.

-n

Wymusza wyprowadzenie danych wyjściowych po sprawdzeniu każdego pliku. Jest to przydatne jedynie podczas sprawdzania listy plików. W zamierzeniu ma być przydatne programom, które wymagają wyprowadzania typów plików w potoku.

-v

Drukuje informacje o wersji i kończy.

-z

Próbuje zaglądać do plików skompresowanych.

-L

powoduje, że program podąża za dowiązaniami symbolicznymi, podobnie jak w przypadku opcji ls(1) o identycznej nazwie (na systemach, które obsługują dowiązania symboliczne).

-s

Normalnie, file próbuje czytać i określać rodzaj pliku jedynie dla tych argumentów, które są plikami zgłoszonymi przez stat(2) jako zwykłe pliki. Pozwala to uniknąć problemów, gdyż czytanie plików specjalnych może mie nieprzyjemne konsekwencje. Podanie opcji -s powoduje, że file czyta również argumenty będące plikami specjalnymi urządzeń blokowych i znakowych. Jest to przydatne do określania rodzaju systemu plików w przypadku danych na surowych partycjach dysków, stanowiących pliki specjalne urządzeń blokowych. Opcja ta powoduje również, że file nie zważa na zgłaszany przez stat(2) rozmiar pliku, gdyż w niektórych systemach funkcja ta zgłasza zero dla surowych partycji dysków.

PLIKI¶

/usr/share/misc/magic.mgc - domyślna skompilowana lista liczb magicznych

/usr/share/misc/magic - domyślna lista liczb magicznych

/usr/share/misc/magic.mime - domyślna lista liczb magicznych, służąca do wypisywania typów MIME w przypadku podania opcji -i.

ŚRODOWISKO¶

Zmienna środowiskowa MAGIC ustawia domyślny plik liczb magicznych.

ZOBACZ TAKŻE¶

magic(5) - opis formatu pliku liczb magicznych.
strings(1), od(1), hexdump(1) - narzędzia do testowania plików nietekstowych.

ZGODNOŚĆ ZE STANDARDAMI¶

Program ten prawdopodobnie wykracza poza definicję FILE(CMD) z definicji interfejsu Systemu V (System V Interface Definition). Wydaje się tak przynajmniej z tego, co można zrozumieć z tamtejszego niejasnego języka... Zachowanie programu jest w większości zgodne z zachowaniem programu z Systemu V o tej samej nazwie. Wersja niniejsza zna więcej magii, więc będzie dawała w wielu wypadkach inne (dokładniejsze) wyniki.

Jedną z istotnych różnic między tą wersją i wersją z Systemu V, jest to, że niniejsza wersja traktuje białe znaki jako separatory, więc spacje w łańcuchach wzorców muszą być chronione (przez odwrotny ukośnik). Na przykład,
>10 string language impress  (imPRESS data)
w istniejącym pliku magicznym musiało by być zmienione na
>10 string language\ impress (imPRESS data)
Dodatkowo, w tej wersji, jeśli łańcuch wzorca zawiera odwrotny ukośnik, to musi być on chroniony. Na przykład
0 string \begindata Andrew Toolkit document
w istniejącym pliku magicznym musiało by być zmienione na
0 string \\begindata Andrew Toolkit document

Wersja 3.2 SunOS i późniejsze pochodzące z Sun Microsystems zawierają polecenie file(1), wywodzące się z polecenia z System V, lecz z pewnymi rozszerzeniami. Moja wersja różni się od Sun-owskiej tylko małymi szczegółami. Zawiera ona rozszerzenie operatora `&', używanego jako np.
>16 long&0x7fffffff >0 not stripped

KATALOG MAGICZNY¶

Wpisy w pliku liczb magicznych pochodzą z wielu źródeł, głównie z USENET-u i zgłoszone przez różnych autorów. Christos Zoulas (adres poniżej) będzie zbierał dodatkowe lub poprawione wpisy pliku liczb magicznych. Zebrane wpisy będą okresowo dystrybuowane.

Kolejność wpisów w pliku magicznym jest istotna. Zależnie od używanego systemu, kolejność, w której są ułożone, może być nieprawidłowa. Jeśli stare polecenie file używa pliku magicznego, warto zachować stary plik magiczny dla porównania (zmieniając jego nazwę na /usr/share/misc/magic.orig).

PRZYKŁADY¶

$ file file.c file /dev/hda
file.c:   C program text
file:     ELF 32-bit LSB executable, Intel 80386, version 1,


          dynamically linked, not stripped
/dev/hda: block special
$ file -s /dev/hda{,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10}
/dev/hda:   x86 boot sector
/dev/hda1:  Linux/i386 ext2 filesystem
/dev/hda2:  x86 boot sector
/dev/hda3:  x86 boot sector, extended partition table
/dev/hda4:  Linux/i386 ext2 filesystem
/dev/hda5:  Linux/i386 swap file
/dev/hda6:  Linux/i386 swap file
/dev/hda7:  Linux/i386 swap file
/dev/hda8:  Linux/i386 swap file
/dev/hda9:  empty
/dev/hda10: empty
$ file -i file.c file /dev/hda
file.c:      text/x-c
file:        application/x-executable, dynamically linked (uses shared libs), not stripped
/dev/hda:    application/x-not-regular-file

HISTORIA¶

Polecenie file istniało w każdym systemie UNIX od przynajmniej wersji Research Version 6 (strona podręcznika man z 16 stycznia 1975). Wersja z Systemu V wprowadziła jedną istotną główną zmianę: zewnętrzną listę typów liczb magicznych. Spowolniło to trochę program, lecz uczyniło go bardziej elastycznym.

Program ten, oparty na wersji z Systemu V, został napisany przez Iana Darwina <ian@darwinsys.com> bez zaglądania do innych źródeł.

John Gilmore przerobił mocno ten kod, czyniąc go lepszym niż pierwsza wersja. Geoff Collyer znalazł kilka nietrafności i dostarczył trochę wpisów w pliku liczb magicznych. Zmiana obsługi operatora ,,&'' przez Roba McMahona, cudcv@warwick.ac.uk, w 1989.

Guy Harris, guy@netapp.com, wykonał wiele zmian w okresie od 1993 do dzisiaj.

Podstawowy rozwój i konserwację w okresie od 1990 do dzisiaj prowadzi Christos Zoulas (christos@astron.com).

Zmodyfikowany przez Chrisa Lowtha, chris@lowth.com, w 2000: Obsługa opcji ,,-i'' powodującej wyprowadzanie łańcuchów typów MIME oraz korzystającej z alternatywnego pliku liczb magicznych i wbudowanej logiki.

Zmodyfikowany przez Erica Fischera (enf@pobox.com), w lipcu 2000, aby rozpoznawał kody znaków i próbował zidentyfikować język plików nie-ASCII.

Lista osób, które wniosły wkład do katalogu "Magdir" (źródła pliku /etc/magic) jest za długa, aby ją ty przytaczać. Wiecie kim jesteście; dziękujemy.

NOTKA PRAWNA¶

Copyright (c) Ian F. Darwin, Toronto, Canada, 1986-1999. Na standardowej licencji Berkeley Software Distribution; znajduje się ona w pliku LEGAL.NOTICE dystrybyowanych źródeł.

Pliki tar.h oraz is_tar.c zostały napisane przez Johna Gilmore'a a pochodzą z jego ogólnie dostępnego programu tar, i nie podlegają powyższej licencji.

BŁĘDY¶

Musi istnieć lepszy sposób na zautomatyzowanie konstrukcji pliku liczb magicznych ze wszystkiego w Magdir. Jaki to sposób? Co więcej, plik magiczny powinien być kompilowany do binarium (powiedzmy, ndbm(3) lub jeszcze lepiej, do ASCII o stałej długości łańcuchów znakowych do użytku w heterogenicznych środowiskach sieciowych) w celu szybszego uruchamiania. Wtedy program działałby tak szybko, jak program o tej samej nazwie z Wersji 7, z elastycznością wersji z Systemu V.

file używa kilku algorytmów, które przedkładają szybkość nad dokładność, więc może zostać zmylony co do zawarotści plików tekstowych.

Obsługa plików tekstowych (przede wszystkim dla języków programowania) jest uproszczona, nieefektywna a do aktualizacji wymaga rekompilacji.

Powinnna istnieć klauzula ,,else'', aby obsłużyć kontynuacje linii.

Plik liczb magicznych i słowa kluczowe powinny obsługiwać wyrażenia regularne. Używanie przez nie znaku ASCII TAB jako separatora pól jest paskudne i utrudnia edycję plików, ale jest już zakorzenione.

Może być zalecanym zezwolenie na występowanie wielkich liter w słowach kluczowych, np. polecenia troff(1) vs makra stron podręcznika man. Obsługa wyrażeń regularnych ułatwiłaby to.

Program nie identyfikuje poprawnie FORTRANu. Powinno być możliwe rozpoznawanie FORTRANu przez wyszukanie pewnych słów kluczowych, które pojawiają się po wcięciach na początku linii. Obsługa wyrażeń regularnych ułatwiłaby to.

Lista słów kluczowych w ascmagic prawdopodobnie przynależy do pliku liczb magicznych. Można to zrobić poprzez użycie jakiegoś słowa kluczowego, w rodzaju ,,*'' jako wartości przesunięcia w pliku.

Inną optymalizacją byłoby sortowanie pliku magicznego w ten sposób, by można było przelecieć wszystkie testy pierwszego bajtu, pierwszego słowa, pierwszego podwójnego słowa itd., gdy tylko zostanie on załadowany. Narzekania na konflikty we wpisach plików magicznych. Ustalenie zasady, że wpisy w pliku liczb magicznych są sortowane w oparciu o przesunięcie w badanym pliku, nie zaś o pozycję wewnątrz pliku magicznego?

Program powinien umożliwić ocenę, ,,jak dobre'' było zgadnięcie. Kończymy na usuwaniu zgadnięć (np. ,,From '' jako pierwsze 5 znaków w pliku), ponieważ nie są one tak dobre jak inne zgadnięcia (np. ,,Newsgroups:'' vs ,,Return-Path:''). Jednak wciąż, jeśli inne nie będą pasować, powinno być możliwe użycie pierwszych zgadnięć.

Program ten jest wolniejszy niż polecenia file niektórych dystrybutorów. Nowa obsługa kodów wieloznakowych czyni go jeszcze wolniejszym.

Ta strona podręcznika man, a szczególnie ta sekcja, jest zbyt długa.

DOSTĘPNOŚĆ¶

Najnowszą oryginalną wersję programu tego autora można pobrać z anonimowego ftp z ftp.astron.com z katalogu /pub/file/file-X.YY.tar.gz